Geschiedenis

1843 In Polen beschrijft medicus Dr. F. Bochkowski de werking van het zoute klimaat in de Poolse zoutmijnen. De mijnwerkers werden, zeker vergeleken met mijnwerkers in andersoortige mijnen, veel minder vaak ziek. Men ontdekte dat de lucht in de zoutmijnen, waarin veel zoutstof zit, helend werkt bij patiënten met longklachten.

In veel zoutmijnen, o.a. in Polen, Oostenrijk, Roemenie, Azerbeidzjan, Kirgizië, Oekraïne en Rusland is de zgn. Speleotherapie een bekend en erkend fenomeen als een zeer effectieve behandelingsmethode zonder gebruik van medicamenten.

De zeer positieve werking van speleotherapie leidde vanuit vele landen tot een explosieve toestroom van patiënten naar de zoutmijnen. Zoveel zelfs dat dit door een beperkte capaciteit een probleem werd. Daarnaast was de verre reis  voor velen een probleem, zowel vanwege de hoge kosten als vanwege de afstand.

Halotherapie was de oplossing voor die problemen. In de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw werd een techniek ontwikkeld die het klimaat in de zoutmijnen kon evenaren. Halotherapie is dus gebaseerd op de speleotherapie in de zoutmijnen en brengt de mogelijkheid van zout inhalatie therapie bij de mensen waar ze wonen. Logisch gevolg is dat deze vorm van 100% natuurlijke therapie sterk in opkomst is in zowel Europa als Amerika. Zo ook in Nederland groeit het aantal centra voor Halotherapie de laatste jaren sterk, vaak ook onder de naam “Zoutkamer”.

Goed beschouwd, gaat de geschiedenis van zoutbehandelingen nog verder terug. De Grieken gebruikten zout al 2000 jaar geleden zowel uitwendig (op de huid) als inwendig (tegen digestieve problemen) en met inhalatie. De grondlegger van de medische wetenschap, Hippocrates, schreef ook al zoutstoombaden voor tegen longproblemen.

1958 Professor Mieczyslaw Skulimowski start met reguliere behandelingen in zoutkamers die zoutgrotten nabootsen.

1968  Een kliniek gespecialiseerd in het behandelen van allergieën met zout opent de deuren in Solotvino, Ukraine.

1980-1990 De eerste kunstmatige zoutgrotten werden gebouwd en de eerste Dry Salt Aerosol Generator (Halogenerator) werd ontwikkeld. Halotherapie werd geïntroduceerd bij gezondheids professionals en het publiek. In Oost Europa werd halotherapie ontwikkeld als een conventionele medische methode. Eind jaren 80 van de vorige eeuw werkten ontwikkelaars aan de uitdagingen van de inconsistentie van DSA (Dry Salt Aerosol) in zoutkamers. Uit onderzoek bleek dat de efficiëntie van zouttherapie afhangt van het gehele klimaat in de zoutkamer alsook de concentratie van DSA (de mix van zeer fijn gemalen zout en lucht), waarbij bleek dat een te hoge concentratie bronchospasmen kon veroorzaken en een te lage concentratie niet therapeutisch werkt. De onderzoekers begrepen ook steeds beter dat protocollen voor de behandelingen voor de verschillende gezondheidscondities nodig waren en dat de grootte van de zoutdeeltjes van groot belang zijn om tot de kleinste en diepste longblaasjes en sinussen door te dringen.

1990-1991  "Controlled Halotherapy" werd geïntroduceerd. Aeromed (een lid van Aeromed-Halomed Group) ontwikkelde de eerste halogenerator die uitgerust was met een sensor, welke de concentratie van DSA tijdens de gehele halotherapie sessies kon meten.